Met Cloudy with a Chance of Meatballs produceerde Sony Pictures Animation een animatiefilm op basis van het gelijknamige boek, waarna Ubisoft volgde met een videogame. Wij namen de PlayStation 3 versie onder de loep om te kijken of deze filmgame de moeite is.

In Cloudy with a Chance of Meatballs maken we kennis met Flint Lockwood, een mislukte uitvinder die een gekke machine heeft uitgevonden. Zijn machine laat toe om water in voedsel te veranderen, wat ideaal is voor het eiland Swallow Falls waar hij leeft. Op het eiland zijn namelijk alleen sardines te eten, wat natuurlijk een keer lekker is, maar ook dit kent zijn grens. Om voor voldoende energie te zorgen, verbindt Flint de machine aan de energiecentrale wat een onverwacht effect heeft. De machine wordt de ruimte in gelanceerd en nu heeft heeft hij zelfs effect op het weer. Zo regent het af en toe gehaktballen, hotdogs, chili, ijs en steaks. Om ervoor te zorgen dat de weerseffecten van de machine - de FLDSMDFR - niet het volledige eiland (en zelfs de volledige wereld) vernietigt, is het aan Flint om deze te stoppen.


In de film krijgt Flint hiervoor hulp van zijn vrienden en familie, maar Ubisoft heeft ervoor gekozen om het plot van de film en het boek maar halvelings te volgen. Op zich geen slechte keuze want de eerste helft van de film gaat in op de introductie van de machine en in de tweede helft gebruikt hij een hele resem mislukte uitvindingen om de FLDSMDFR te stoppen. De game daarentegen begint met een korte introductie, waarna je moet beginnen met het opruimen van het vele voedsel dat geland is. Zo moet je in één van de eerste missies chili opruimen om een stel schoolkinderen te redden. Zowat de eerste twintig levels van de game spendeer je aan het redden en helpen van verschillende mensen op het eiland. Alleen in de vijf laatste levels begint je missie echt om de FLDSMDFR te stoppen.

Het verhaal is dus gedeeltelijk veranderd, maar het komt de game uiteindelijk wel ten goede. Je krijgt in grote lijnen het verhaal van de film mee en toch is de game langer dan wanneer je alleen de film zou volgen. Ubisoft heeft er ook voor gekozen om geen traditionele cutscenes te gebruiken, in de plaats daarvan krijgen we 8-bit filmpjes in beeld. De game zelf kiest voor meer traditionele beelden die bij de film passen en eenvoudig gehouden zijn. De productiewaarden liggen zeker niet hoog, maar het resultaat is acceptabel en je krijgt echt het gevoel in een wereld vol voedsel rond te lopen, zeker wanneer je de gigantische hotdogs ziet en hoort vliegen. Na een tijdje worden de geluidseffecten wel vervelend, maar de muziek en de voice-acting maken veel goed op dit gebied.


De gameplay zelf is ook eenvoudig: uit een hub-wereld kies je één van de beschikbare levels waarna je getransporteerd wordt naar een klein 3D level met een bepaald thema. Over dit level zijn verschillende stukken voedsel verspreid, waaronder vijanden die je moet vernietigen. Hiervoor heb je in elk level één of meerdere wapens zoals een hydraulische vork en een haardroger waarmee je ijs kunt smelten. Niet alle wapens zijn even handig, maar de vijf wapens zorgen voor variatie en maken het verslaan van vijanden ook interessant. Elk level heeft ook eenvoudige puzzels: zo zul je een gelatine in meerdere stukken moeten kappen, met een vork de stukken op elkaar stapelen om hoog te kunnen springen. Op elk moment kan een tweede speler op Start drukken en meespelen zodat je niet alleen aan de slag moet.

Op geen enkel vlak lijkt de gameplay top, maar Ubisoft heeft voor een aangename stijl gezorgd zodat de game nooit een sleur wordt. Een game op basis van een kinderfilm is meestal geen recept voor een leuke ervaring, maar Cloudy with a Chance of Meatballs weet te verrassen. Een topervaring is Cloudy niet, maar de game is leuk om te spelen omdat Ubisoft het opzet eenvoudig heeft gehouden. Enkel de speelduur - minder dan een uur of vijf tot de Platinum Trophy - is een echte teleurstelling. Voor een klein prijskaartje is dit een geschikt cadeau voor jonge kinderen.