Het is alweer even geleden sinds Red Steel uitkwam op de Nintendo Wii. Een launchtitel van het Franse Ubisoft en naast Twilight Princess absoluut de meest core game die we op dat moment konden vinden. Deze week komt Red Steel II uit en het is dan ook hoogtijd om eens terug te kijken naar het deel waarmee het allemaal begon.

Red Steel wordt voor het eerst getoond op 8 april 2006, via screenshots in de Game Informer. De game, welke toen nog werd aangekondigd voor de ‘Nintendo Revolution’, was de eerste waarvan we beelden zagen voor Nintendo’s toen nog zeer geheimzinnige console. Nu, bijna vier jaar laten, weten we allemaal hoe succesvol de Nintendo Wii is geworden, hoewel er ook de nodige kritiek is op software gebied.

Wat dat betreft speelde Ubisoft natuurlijk fantastisch in op het gat wat Nintendo liet ontstaan door het ontbreken van ‘hardcore’ titels in het eigen portfolio. Door zeer overdreven trailers te laten zien met zwaardvechtende en pistoolslingerende gamers werd de hype rondom Red Steel gigantisch, misschien zelfs wel onterecht groot. De game werd dan ook een groot commercieel succes, een 3rd party titel welke miljoenen keren over de toonbank vloog, maar de recensies waren niet allemaal lovend. Red Steel werd slachtoffer van zijn eigen gecreëerde hype. Op Gamed scoorde het spel een 72 en werd de review afgesloten met de slotzin; ‘Red Steel barst van de potentie, maar de bugs laten dit er niet uitkomen’, een conclusie die ook nu, vier jaar naar dato, nog steeds staat als een huis.


Het grote probleem met Red Steel was namelijk het gebrek aan tijd en ervaring. De game, welke absoluut niet zo dramatisch is als sommigen je willen doen geloven, slaagde vaak maar half in de uitvoering. Toch wist deze first person shooter menig gamerhart harder te doen slaan, al was het alleen maar door het feit dat dit de eerste maal was dat we zelf konden richten met de WiiMote, terwijl ook nog eens zwaardvechten aan bod kwam, met motion-controls. En eerlijk is eerlijk; hoewel het allemaal niet perfect was, was (en is) het zeer zeker vermakelijk. Het was vooral de tijdsdruk die bij een launchtitel hoort welke Red Steel de das om deed, iets wat de game op elk vlak uitstraalde.

Zo was de besturing vernieuwend en alleen daardoor al interessant, echter werkte het niet altijd even goed; zo bleef de pointer veel teveel aan de zijkant van het scherm kleven en reageerde de WiiMote lang niet altijd op de bewegingen die jij maakte. De game zat tevens vol met eigenaardige bugs en glitches, zoals vijanden welke door de grond zakten, bleven schreeuwen of zo de lucht in schoten (met hun geweer of hun complete lichaam…). Tijdgebrek? Absoluut. En toch, toch had Red Steel zijn charmes. De soms zeer mooie, soms afgrijselijk lelijke omgevingen straalden iets eigens uit en zelfs de slechte voice-acting had wel iets charmants. Het is een game waarvan je weet dat het verre van perfect is, maar welke toch vermakelijk is. Mooi is het contrast met bijvoorbeeld The Conduit, een game welke technisch uitstekend in elkaar stak, maar de ziel mist welke je in Red Steel wel voelde.


“Het zijn de speciale Wii-features die deze titel naar een hoger niveau tillen en ik heb het vermoeden dat het maar goed is dat het om een launchgame gaat, want over een jaar worden de foutjes uit Red Steel genadeloos afgestraft.” Een citaat uit de review welke ik vier jaar geleden schreef en welke niet minder waar had kunnen zijn. Het FPS-genre is in de afgelopen jaren flink verbeterd op de Wii en met de Wii MotionPlus is de registratie van de motion controls een stuk nauwkeuriger. De grote vraag is dan ook; hoe gaat Red Steel II het er vanaf brengen?

Zoals eerder al aangegeven was het niet de ziel die miste in de game, maar de uitwerking. Gelukkig hebben we ditmaal niet te maken met een launchgame, maar eentje waar ruim de tijd voor genomen is; de titel is niet voor niets uitgesteld om de spelervaring te verbeteren. Hoewel het lijkt alsof Ubisoft de naam ‘Red Steel’ alleen gebruikt vanwege de bekendheid, kunnen we toch een puntje van overeenkomst vinden; beleving. De graphics zijn compleet anders, het verhaal is volledig omgegooid; zelfs de gameplay kent de nodige verschillen, maar de game straalt beleving uit; men heeft echt geprobeerd iets neer te zetten waarmee de bittere nasmaak welke het origineel achterliet wordt vergeten. Geen Nick meer, geen Japanse vriendin en opdringerige Yakuza, maar een obscure held in een woestenij welke zijn weerga niet kent. Alles wat in het origineel verkeerd ging lijkt het tweede deel goed te doen en het moet dan ook gek lopen wil Red Steel 2 niet aanzienlijk beter zijn. Echter, we zijn natuurlijk wel vier jaar verder en de concurrentie heeft ook niet stil gezeten. Gaat Red Steel II flink scoren? Je leest het later deze week op Gamed.nl!