Rond de eeuwwisseling verscheen Rayman 2 op de PC, de DreamCast, de PlayStation, de Nintendo 64, de PlayStation 2 en de Game Boy Color. Anno 2005 vond Ubisoft het tijd voor een nieuwe versie van Rayman 2, men bracht Rayman DS naar de Nintendo DS.

Rayman en zijn Globox vrienden worden ontvoerd door piraten, Rayman kan echter ontsnappen en via een pak platformactie moet hij zijn vrienden redden. Het verhaal is flinterdun, maar dik genoeg om de speler door de game te loodsen. Het is ook interessanter dan het verhaal van de meeste platformspellen omwille van de personages. Je wil niets liever dan de arme Globox bevrijden, zeker omdat de kleine kindjes continu zielig naar je kijken. Tijdens het verhaal kom je verschillende - vooral nieuwe - personages tegen waaronder de Teensies, enkele rare wezens die vergeten zijn wie de koning is. De game kent misschien niet de one-liners van Jak & Daxter of Ratchet & Clank, maar via het vertederende verhaal sleurt het je beter mee dan die voorbeelden. Met het verhaal bewijst Ancel waarom hij in dit genre vaak vergeleken wordt met Naughty Dog, Insomniac Games en Nintendo.


De game is een Nintendo DS launchgame en een port van een vijf jaar oude titel, dat valt direct op bij het spelen van de titel. Rayman DS had qua gameplay perfect op een andere handheld kunnen verschijnen, hij maakt namelijk nergens degelijk gebruik van het touchscreen, de microfoon of de andere mogelijkheden van de DS. Het touchscreen wordt wel gebruikt, maar het is enkel een minderwaardig alternatief. Er verschijnt namelijk een analoge stick op het touchscreen, het is echter moeilijk om deze te gebruiken omdat je tegelijk ook de A en de B knop moet gebruiken. Deze stick is wel accurater dan de D-Pad, deze is niet gevoelig genoeg. Het touchscreen wordt ook gebruikt om de HUD weer te geven, maar deze is niet interactief. Zelfs de menu's worden enkel op het bovenste scherm getoond. Anno 2005 kende de ontwikkelaars dus te weinig van het touchscreen om een DS port zinvol te maken.

De DS versie kan qua graphics niet opboksen tegen de grafisch meer geavanceerde versies van de titel, maar de titel is eigenlijk best knap. Rayman DS telt grote, tropische omgevingen met veel detail, een grote draw-distance en zonder pop-up. De texturen worden echter te onduidelijk indien je te dicht op de actie komt. De personages staan op hetzelfde niveau als de omgevingen en hun animaties zien er goed uit. Het spel haalt veel uit de DS, dit heeft echter enkele gevolgen. Het spel is te donker om alles duidelijk te zien, maar dat is niet het grootste probleem. De camera en de framerate zijn grotere problemen, ze verspringen beide te veel. De framerate kan sommige momenten in elkaar stuiken om het volgende moment veel te snel gaan. De camera durft ook verspringen, wat irritant is. Je kunt hem echter controleren met onder andere de Y knop.


Rayman DS is vooral een platformspel, Rayman beweegt door grootse omgevingen en zoekt zijn wegen via een redelijk lineair pad. De game bevat grote omgevingen, maar er is steeds maar één mogelijkheid om een level door te spelen. Het volgen van dat pad is echter moeilijker dan het vinden. Rayman moet springen, zweven, aan bomen hangen, zwemmen en hangen. Rayman heeft een pak mogelijkheden en tijdens de game breidt hij zijn arsenaal uit. Later in de game kan Rayman bijvoorbeeld in Metroid Prime en Bionic Commando stijl van de ene haak naar de andere slingeren. Deze mogelijkheden zul je nodig hebben om alle objecten in de levels te verzamelen. Over de game zijn namelijk duizend stukken van het hart van de wereld verdeeld. Tegelijk moet je ook allerlei wezens uit kooien bevrijden. Hiermee bevat de game genoeg platformactie om je voldoende tijd bezig te houden.

In de game moet je natuurlijk ook vechten, Rayman heeft hierbij genoeg vaardigheden, maar het vechten zelf is vrij eenvoudig. Met een simpele druk op de A knop bijvoorbeeld vuurt Rayman een aanval af. Deze aanval vliegt automatisch in de richting van de vijand indien hij in beeld is. Je moet dus niet te exact mikken, wat ideaal is voor een handheldspel. Ook goed voor een handheldspel is de luchtige muziek en de bijhorende geluidseffecten. Deze vallen echter te snel in herhaling. De stemmen zijn echter het pluspunt, in tegenstelling tot de PS2 versie gebruikt deze versie geen verstaanbare stemmen. Het is gewoon puur gebrabbel wat grappig om te aanhoren is. Rayman DS is een zeer leuke titel, met enkele belangrijke gebreken. Hierdoor verliest Rayman een deel van zijn charmes. De D-Pad en het touchscreen kunnen een echte analoge stick niet vervangen. Daarnaast zijn de grafische problemen zeer stevig. Deze versie is dus enkel voor een absolute platformfan, de andere versies steken beter in elkaar.